******PAGE***第一章論語學(xué)而篇zǐyuēxuéérshíxízhībùyìyuèhūyǒupéngzìyuǎnfāngláibú子曰:學(xué)而時(shí)習(xí)之，不亦悅乎。有朋自遠(yuǎn)方來，不yìlèhūrénbùzhīérbúyùnbúyìjūnzǐhū亦樂乎。人不知而不慍，不亦君子乎。yǒuzǐyuēqíwéirényěxiàotìérhàofànshàngzhěxiǎnyǐbùhàofàn有子曰：其為人也孝悌，而好犯上者，鮮矣；不好犯shàngérhàozuòl(fā)uànzhěwèizhīyǒuyějūnzǐwùběnběnlìérdàoshēng上，而好作亂者，未之有也。君子務(wù)本，本立而道生；xiàotìyězhěqíwéirénzhīběnyú孝悌也者，其為仁之本歟。zǐyuēqiǎoyánlìngsèxiǎnyǐrén子曰：巧言令色，鮮矣仁。zēngzǐyuēwúrìsānxǐngwúshēnwèirénmóuérbúzhōnghūyǔpéngyǒu曾子曰：吾日三省吾身：為人謀而不忠乎？與朋友jiāoérbúxìnhūchuánbùxíhū交而不信乎？傳不習(xí)乎？zǐyuēdǎoqiānshèngzhīguójìngshìérxìnjiéyòngéràirénshǐmínyǐ子曰：道千乘之國(guó)，敬事而信，節(jié)用而愛人，使民以shí時(shí)。zǐyuēdìzǐrùzéxiàochūzétìjǐnérxìnfànàizhòngérqīn子曰：弟子入那么孝，出那么悌，謹(jǐn)而信，泛愛眾，而親rénxíngyǒuyúlìzéyǐxuéwén仁；行有余力，那么以學(xué)文。zǐxiàyuēxiánxiányìsèshìfùmǔnéngjiéqílìshìjūnnéngzhìqí子夏曰：賢賢易色，事父母能竭其力，事君能致其shēnyǔpéngyǒujiāoyánéryǒuxìnsuīyuēwèixuéwúbìwèizhīxuéyǐ身，與朋友交，言而有信。雖曰未學(xué)，吾必謂之學(xué)矣。zǐyuējūnzǐbúzhòngzébùwēixuézébúgùzhǔzhōngxìnwúyǒubù子曰：君子不重那么不威，學(xué)那么不固；主忠信，無友不rújǐzhěguòzéwùdàngǎi如己者，過那么勿憚改。zēngzǐyuēshènzhōngzhuīyuǎnmíndéguīhòuyǐ曾子曰：慎終追遠(yuǎn)，民德歸厚矣。zǐqínwènyúzǐgòngyuēfūzǐzhìyúshìbāngyěbìwénqízhèngqiú子禽問于子貢曰：夫子至于是邦也，必聞其政；求zhīyúyìyǔzhīyúzǐgòngyuēfūzǐwēnliánggōngjiǎnràngyǐdézhī之歟，抑與之歟？子貢曰：夫子溫、良、恭、儉、讓以得之；fūzǐzhīqiúzhīyěqízhūyìhūrénzhīqiúzhīyú夫子之求之也，其諸異乎人之求之歟。zǐyuēfùzàiguānqízhìfùmòguānqíxíngsānniánwúgǎiyúfùzhī子曰：父在觀其志，父沒觀其行；三年無改于父之第二章論語為政篇zǐyuēwéizhèngyǐdépìrúběichénjūqísuǒérzhòngxīnggǒngzhī子曰：為政以德，譬如北辰，居其所，而眾星拱之。zǐyuēshīsānbǎiyìyányǐbìzhīyuēsīwúxié子曰：詩三百，一言以蔽之，曰：思無邪。zǐyuēdǎozhīyǐzhèngqízhīyǐxíngmínmiǎnérwúchǐdǎozhīyǐ子曰：道之以政，齊之以刑，民免而無恥；道之以déqízhīyǐlǐyǒuchǐqiěgé德，齊之以禮，有恥且格。zǐyuēwúshíyòuwǔérzhìyúxuésānshíérlìsìshíérbú子曰：吾，十有五，而志于學(xué)，三十而立，四十而不huòwǔshíérzhītiānmìngliùshíérěrshùnqīshíércóngxīnsuǒyùbù惑，五十而知天命，六十而耳順，七十而從心所欲，不yújǔ踰矩。mèngyìzǐwènxiàozǐyuēwúwéifánchíyùzǐgàozhīyuēmèngsūn孟懿子問孝，子曰：無違。樊遲御，子告之曰：孟孫wènxiàoyúwǒwǒduìyuēwúwéifánchíyuēhéwèiyězǐyuēshēngshìzhī問孝于我，我對(duì)曰無違。樊遲曰：何謂也？子曰：生，事之yǐlǐsǐzàngzhīyǐlǐjìzhīyǐlǐ以禮；死，葬之以禮，祭之以禮。mèngwǔbówènxiàozǐyuēfùmǔwéiqíjízhīyōu孟武伯問孝，子曰：父母唯其疾之憂。zǐyóuwènxiàozǐyuējīnzhīxiàozhěshìwèinéngyǎngzhìyúquǎnmǎ子游問孝，子曰：今之孝者，是謂能養(yǎng)。至于犬馬，jiēnéngyǒuyǎngbújìnghéyǐbiéhū皆能有養(yǎng)；不敬，何以別乎。zǐxiàwènxiàozǐyuēsènányǒushìdìzǐfúqíláoyǒujiǔshí子夏問孝，子曰：色難。有事，弟子服其勞，有酒食，xiānshēngzhuàncéngshìyǐwéixiàohū先生饌，曾是以為孝乎？zǐyuēwúyǔhuíyánzhōngrìbùwéirúyútuìérxǐngqísīyì子曰：吾與回言終日，不違，如愚。退而省其私，亦zúyǐfāhuíyěbùyú足以發(fā)，回也不愚！zǐyuēshìqísuǒyǐguānqísuǒyóucháqísuǒānrényānsōuzāi子曰：視其所以，觀其所由，察其所安；人焉廋哉！rényānsōuzāi人焉廋哉!zǐyuēwēngùérzhīxīnkěyǐwéishīyǐ子曰：溫故而知新，可以為師矣。zǐyuējūnzǐbúqì子曰：君子不器。第三章論語八佾篇kǒngzǐwèijìshìbāyìwǔyútíngshìkěrěnyěshúbùkěrěnyě孔子謂，季氏八佾舞于庭，是可忍也，孰不可忍也。sānjiāzhěyǐyōngchèzǐyuēxiàngwéipìgōngtiānzǐmùmùxīqǔ三家者以雍徹。子曰：相維辟公，天子穆穆。奚取yúsānjiāzhītáng于三家之堂。zǐyuērénérbùrénrúlǐhérénérbùrénrúyuèhé子曰：人而不仁，如禮何？人而不仁，如樂何？línfàngwènlǐzhīběnzǐyuēdàzāiwènlǐyǔqíshēyěnìngjiǎn林放問禮之本，子曰：大哉問。禮，與其奢也，寧儉；sāngyǔqíyìyěnìngqī喪，與其易也，寧戚。zǐyuēyídízhīyǒujūnbùrúzhūxiàzhīwūyě子曰：夷狄之有君，不如諸夏之亡也。jìshìlǚyútàishānzǐwèirǎnyǒuyuērǔfúnéngjiùyúduìyuē季氏旅于泰山，子謂冉有曰：汝弗能救歟？對(duì)曰：bùnéngzǐyuēwūhūcéngwèitàishānbùrúlínfànghū不能。子曰：?jiǎn)韬簦≡^泰山不如林放乎。zǐyuējūnzǐwúsuǒzhēngbìyěshèhūyīràngérshēngxiàéryǐn子曰：君子無所爭(zhēng)，必也射乎。揖讓而升，下而飲，qízhēngyějūnzǐ其爭(zhēng)也君子。zǐxiàwènyuēqiǎoxiàoqiànxīměimùpànxīsùyǐwéixuànxīhéwèi子夏問曰：巧笑倩兮，美目盼兮，素以為絢兮，何謂yězǐyuēhuìshìhòusùyuēlǐhòuhūzǐyuēqǐyǔzhěshāngyěshǐ也？子曰：繪事后素。曰：禮后乎？子曰：起予者商也，始kěyǔyánshīyǐyǐ可與言詩已矣。zǐyuēxiàlǐwúnéngyánzhīqǐbùzúzhēngyěyīnlǐwúnéngyánzhī子曰：夏禮吾能言之，杞不足征也；殷禮吾能言之，sòngbùzúzhēngyěwénxiànbùzúgùyězúzéwúnéngzhēngzhīyǐ宋不足征也。文獻(xiàn)不足故也。足，那么吾能征之矣。zǐyuēdìzìjìguànérwǎngzhěwúbúyùguānzhīyǐ子曰：禘，自既灌而往者，吾不欲觀之矣。huòwèndìzhīshuōzǐyuēbùzhīyězhīqíshuōzhězhīyútiānxiàyě或問禘之說。子曰：不知也。知其說者之于天下也，qírúshìzhūsīhūzhǐqízhǎng其如示諸斯乎。指其掌。jìrúzàijìshénrúshénzàizǐyuēwúbúyùjìrúbújì祭如在,祭神如神在。子曰：吾不與祭,如不祭。wángsūngǔwènyuēyǔqímèiyúàonìngmèiyúzàohéwèiyězǐ王孫賈問曰：與其媚于奧，寧媚于灶，何謂也？子yuēbùránhuòzuìyútiānwúsuǒdǎoyě曰：不然，獲罪于天，無所禱也。zǐyuēzhōujiànyúèrdàiyùyùhūwénzāiwúcóngzhōu子曰：周監(jiān)于二代，郁郁乎文哉。吾從周。PAGE第四章論語里仁篇zǐyuēlǐrénwéiměizébùchǔrényāndézhì子曰：里仁為美；擇不處仁，焉得知。zǐyuēbùrénzhěbùkěyǐjiǔchùyuēbùkěyǐchángchǔlèrénzhě子曰：不仁者，不可以久處約，不可以長(zhǎng)處樂。仁者ānrénzhìzhělìrén安仁，知者利仁。zǐyuēwéirénzhěnénghàorénnéngwùrén子曰：唯仁者，能好人，能惡人。zǐyuēgǒuzhìyúrényǐwúwùyě子曰：茍志于仁矣，無惡也。zǐyuēfùyǔguìshìrénzhīsuǒyùyěbùyǐqídàodézhībùchù子曰：富與貴，是人之所欲也。不以其道得之，不處yěpínyǔjiànshìrénzhīsuǒwùyěbùyǐqídàodézhībùqùyě也。貧與賤，是人之所惡也。不以其道得之，不去也。jūnzǐqùrénwùhūchéngmíngjūnzǐwúzhōngshízhījiānwéirénzàocìbìyú君子去仁，惡乎成名。君子無終食之間違仁，造次必于shìdiānpèibìyúshì是，顛沛必于是。zǐyuēwǒwèijiànhàorénzhěwùbùrénzhěhàorénzhěwúyǐshàngzhī子曰：我未見好仁者，惡不仁者。好仁者無以尚之。wùbùrénzhěqíwéirényǐbùshǐbùrénzhějiāhūqíshēnyǒunéngyí惡不仁者，其為仁矣，不使不仁者加乎其身。有能一rìyòngqílìyúrényǐhūwǒwèijiànlìbùzúzhěgàiyǒuzhīyǐwǒwèi日用其力于仁矣乎，我未見力不足者。蓋有之矣，我未zhījiànyě之見也。zǐyuērénzhīguòyěgèyúqídǎngguānguòsīzhīrényǐ子曰：人之過也，各于其黨。觀過，斯知仁矣。zǐyuēzhāowéndàoxīsǐkěyǐ子曰：朝聞道，夕死可矣。zǐyuēshìzhìyúdàoérchǐèyīèshízhěwèizúyǔyìyě子曰:士志于道,而恥惡衣惡食者,未足與議也。zǐyuējūnzǐzhīyútiānxiàyěwúshìyěwúmòyěyìzhīyǔbǐ子曰：君子之于天下也，無適也，無莫也，義之與比。zǐyuējūnzǐhuáidéxiǎorénhuáitǔjūnzǐhuáixíngxiǎorénhuáihuì子曰：君子懷德，小人懷土；君子懷刑，小人懷惠。第五章論語公冶長(zhǎng)篇zǐwèigōngyěchángkěqìyěsuīzàiléixièzhīzhōngfēiqízuìyěyǐ子謂公冶長(zhǎng)可妻也，雖在縲紲之中，非其罪也。以qízǐqìzhī其子妻之。zǐwèinánróngbāngyǒudàobúfèibāngwúdàomiǎnyúxínglùyǐqíxiōng子謂南容，邦有道不廢，邦無道免于刑戮。以其兄zhīzǐqìzhī之子妻之。zǐwèizǐjiànjūnzǐzāiruòrénlǔwújūnzǐzhěsīyānqǔsī子謂子賤，君子哉假設(shè)人。魯無君子者，斯焉取斯。zǐgòngwènyuēcìyěhérúzǐyuērǔqìyěyuēhéqìyěyuē子貢問曰：賜也何如？子曰：汝器也。曰：何器也？曰：húliǎnyě瑚璉也。huòyuēyōngyěrénérbúnìngzǐyuēyānyòngnìngyùrényǐkǒugěi或曰：雍也，仁而不佞。子曰：焉用佞。御人以口給，lǚzēngyúrénbùzhīqírényānyòngnìng屢憎于人。不知其仁。焉用佞。zǐshǐqīdiāokāishìduìyuēwúsīzhīwèinéngxìnzǐyuè子使漆雕開仕，對(duì)曰：吾斯之未能信。子悅。zǐyuēdàobùxíngchéngfúfúyúhǎicóngwǒzhěqíyóuyúzǐlù子曰：道不行，乘桴，浮于海，從我者其由歟？子路wénzhīxǐzǐyuēyóuyěhàoyǒngguòwǒwúsuǒqǔcái聞之，喜。子曰：由也，好勇過我，無所取材。mèngwǔbówènzǐlùrénhūzǐyuēbùzhīyěyòuwènzǐyuēyóu孟武伯問:子路仁乎？子曰：不知也。又問。子曰：由yěqiānshèngzhīguókěshǐzhìqífùyěbùzhīqírényěqiúyěhérú也，千乘之國(guó)，可使治其賦也；不知其仁也。求也何如？zǐyuēqiúyěqiānshìzhīyìbǎishèngzhījiākěshǐwéizhīzǎiyěbùzhī子曰：求也，千室之邑，百乘之家，可使為之宰也；不知qírényěchìyěhérúzǐyuēchìyěshùdàilìyúcháokěshǐyǔbīn其仁也。赤也何如？子曰：赤也，束帶立于朝，可使與賓kèyányěbùzhīqírényě客言也；不知其仁也。zǐwèizǐgòngyuērǔyǔhuíyěshúyùduìyuēcìyěhégǎnwànghuí子謂子貢曰：汝與回也孰愈？對(duì)曰：賜也，何敢望回。huíyěwényīyǐzhīshícìyěwényīyǐzhīèrzǐyuēfúrúyě回也，聞一以知十；賜也，聞一以知二。子曰：弗如也，wúyǔrǔfúrúyě吾與汝弗如也。zǎiyǔzhòuqǐnzǐyuēxiǔmùbùkědiāoyěfèntǔzhīqiángbùkěwū宰予晝寢。子曰：朽木不可雕也；糞土之墻，不可杇yěyúyǔyǔhézhūzǐyuēshǐwúyúrényětīngqíyánérxìnqíxíng也，于予與何誅。子曰：始吾于人也，聽其言而信其行；kějíyěqíyúbùkějíyě可及也，其愚不可及也。zǐzàichényuēguīyúguīyúwúdǎngzhīxiǎozǐkuángjiǎn子在陳，曰：歸歟歸歟！吾黨之小子狂簡(jiǎn)，fěiránchéngzhāngbùzhīsuǒyǐcáizhī斐然成章，不知所以裁之。zǐyuēbóyíshūqíbúniànjiùèyuànshìyòngxī子曰：伯夷、叔齊，不念舊惡，怨是用希。zǐyuēshúwèiwēishēnggāozhíhuòqǐxiānyānqǐzhūqílínér子曰：孰謂微生高直，或乞酰焉，乞諸其鄰而yǔzhī與之。zǐyuēqiǎoyánlìngsèzúgōngzuǒqiūmíngchǐzhīqiūyìchǐ子曰：巧言、令色、足恭，左丘明恥之，丘亦恥zhīnìyuànéryǒuqírénzuǒqiūmíngchǐzhīqiūyìchǐzhī之；匿怨而友其人，左丘明恥之，丘亦恥之。yányuānjìlùshìzǐyuēhégèyáněrzhìzǐlùyuēyuàn顏淵、季路侍。子曰：盍各言爾志。子路曰：愿chēmǎyìqīngqiúyǔpéngyǒugòngbìzhīérwúhànyányuānyuēyuàn車馬衣輕裘，與朋友共，敝之而無憾。顏淵曰：愿wúfáshànwúshīláozǐlùyuēyuànwénzǐzhīzhìzǐyuēlǎo無伐善，無施勞。子路曰：愿聞子之志。子曰：老zhěānzhīpéngyǒuxìnzhīshàozhěhuáizhī者安之，朋友信之，少者懷之。zǐyuēyǐyǐhūwúwèijiànnéngjiànqíguòérnèizìsòngzhě子曰:已矣乎!吾未見能見其過,而內(nèi)自訟者yě也。zǐyuēshíshìzhīyìbìyǒuzhōngxìnrúqiūzhěyānbùrúqiū子曰：十室之邑，必有忠信如丘者焉，不如丘zhīhàoxuéyě之好學(xué)也。PAGEjìshìshǐmǐnzǐqiānwéibìzǎimǐnzǐqiānyuēshànwèiwǒcí季氏使閔子騫為費(fèi)宰。閔子騫曰：善為我辭yānrúyǒufùwǒzhězéwúbìzàiwènshàngyǐ焉。如有復(fù)我者，那么吾必在汶上矣。bóniúyǒujízǐwènzhīzìyǒuzhíqíshǒuyuēwángzhīmìngyǐ伯牛有疾，子問之，自牖執(zhí)其手，曰：亡之命矣fúsīrényěéryǒusījíyěsīrényěéryǒusījíyě夫。斯人也而有斯疾也，斯人也而有斯疾也。zǐyuēxiánzāihuíyěyìdānshíyìpiáoyǐnzàilòuxiàng子曰：賢哉，回也。一簞食，一瓢飲，在陋巷，rénbùkānqíyōuhuíyěbùgǎiqílèxiánzāihuíyě人不堪其憂。回也不改其樂。賢哉，回也。rǎnqiúyuēfēibùyuèzǐzhīdàolìbùzúyězǐyuēlì冉求曰：非不悅子之道，力不足也。子曰：力bùzúzhězhōngdàoérfèijīnrǔhuà不足者，中道而廢，今汝畫。zǐwèizǐxiàyuērǔwéijūnzǐrúwúwéixiǎorénrú子謂子夏曰：汝為君子儒，無為小人儒。zǐyóuwéiwǔchéngzǎizǐyuērǔdérényāněrhūyuēyǒu子游為武城宰。子曰：汝得人焉耳乎？曰：有tántáimièmíngzhěxíngbùyóujìngfēigōngshìwèichángzhìyúyǎnzhī澹臺(tái)滅明者，行不由徑，非公事未嘗至于偃之shìyě室也。zǐyuēmèngzhīfǎnbùfábēnérdiànjiāngrùméncèqímǎ子曰：孟之反不伐，奔而殿，將入門，策其馬yuēfēigǎnhòuyěmǎbújìnyě曰，非敢后也，馬不進(jìn)也。zǐyuēbùyǒuzhùtuózhīnìngéryǒusòngzhāozhīměinánhūmiǎn子曰：不有祝鮀之佞，而有宋朝之美，難乎免yújīnzhīshìyǐ于今之世矣。zǐyuēshuínéngchūbùyóuhùhémòyóusīdàoyě子曰：誰能出不由戶，何莫由斯道也。zǐyuēzhìshèngwénzéyěwénshèngzhìzéshǐwénzhìbīnbīn子曰：質(zhì)勝文那么野，文勝質(zhì)那么史，文質(zhì)彬彬，ránhòujūnzǐ然后君子。zǐyuērénzhīshēngyězhíwǎngzhīshēngyěxìngérmiǎn子曰：人之生也直，罔之生也幸而免。zǐyuēzhīzhīzhěbùrúhàozhīzhěhàozhīzhěbùrúlè子曰：知之者，不如好之者；好之者，不如樂zhīzhě之者。第七章論語述而篇zǐyuēshùérbúzuòxìnérhàogǔqièbǐyúwǒlǎopéng子曰：述而不作，信而好古，竊比于我老彭。zǐyuēmòérzhìzhīxuéérbúyànhuìrénbújuànhéyǒuyú子曰：默而識(shí)之，學(xué)而不厭，誨人不倦，何有于wǒzāi我哉。zǐyuēdézhībùxiūxuézhībùjiǎngwényìbùnéngxǐbúshàn子曰：德之不修，學(xué)之不講，聞義不能徙，不善bùnénggǎishìwúyōuyě不能改，是吾憂也。zǐzhīyànjūshēnshēnrúyěyāoyāorúyě子之燕居，申申如也，夭夭如也。zǐyuēshènyǐwúshuāiyějiǔyǐwúbúfùmèngjiànzhōugōng子曰：甚矣吾衰也！久矣吾不復(fù)夢(mèng)見周公。zǐyuēzhìyúdàojùyúdéyīyúrényóuyúyì子曰：志于道，據(jù)于德，依于仁，游于藝。zǐyuēzìxíngshùxiūyǐshàngwúwèichángwúhuìyān子曰：自行束修以上，吾未嘗無誨焉。zǐyuēbúfènbùqǐbùfěibùfājǔyīyúbùyǐsānyú子曰：不憤不啟，不悱不發(fā)，舉一隅不以三隅fǎnzébúfùyě反，那么不復(fù)也。zǐshíyúyǒusāngzhězhīcèwèichángbǎoyě子食于有喪者之側(cè)，未嘗飽也。zǐyúshìrìkūzébùgē子于是日哭，那么不歌。zǐwèiyányuānyuēyòngzhīzéxíngshězhīzécángwéiwǒyǔěr子謂顏淵曰：用之那么行，舍之那么藏，惟我與爾yǒushìfúzǐlùyuēzǐxíngsānjūnzéshuíyǔzǐyuēbàohǔpíng有是夫。子路曰：子行三軍那么誰與？子曰：暴虎馮hésǐérwúhuǐzhěwúbùyǔyěbìyělínshìérjùhàomóu河，死而無悔者，吾不與也。必也臨事而懼，好謀érchéngzhěyě而成者也。zǐyuēfùérkěqiúyěsuīzhíbiānzhīshìwúyìwéizhī子曰：富而可求也，雖執(zhí)鞭之士，吾亦為之。rúbùkěqiúcóngwúsuǒhào如不可求，從吾所好。zǐzhīsuǒshènzhāizhànjí子之所慎：齊、戰(zhàn)、疾。zǐzàiqíwénsháosānyuèbùzhīròuwèiyuēbùtúwéiyuèzhī子在齊聞韶，三月不知肉味。曰：不圖為樂之zhěsīkěyǐwūérwéiyǒuxūérwéiyíngyuēérwéitàinánhū者斯可矣。亡而為有，虛而為盈，約而為泰，難乎yǒuhéngyǐ有恒矣。zǐdiàoérbùgāngyìbùshèxiǔ子釣而不綱，弋不射宿。zǐyuēgàiyǒubùzhīérzuòzhīzhěwǒwúshìyěduōwén子曰：蓋有不知而作之者，我無是也；多聞，zéqíshànzhěércóngzhīduōjiànérzhìzhīzhīzhīcìyě擇其善者而從之，多見而識(shí)之，知之次也。hùxiāngnányǔyántóngzǐjiànménrénhuòzǐyuēyǔqíjìn互鄉(xiāng)難與言，童子見，門人惑。子曰：與其進(jìn)yěbùyǔqítuìyěwéihéshènrénjiéjǐyǐjìnyǔqíjiéyě也，不與其退也。唯何甚。人潔己以進(jìn)，與其潔也，bùbǎoqíwǎngyě不保其往也。zǐyuērényuǎnhūzāiwǒyùrénsīrénzhìyǐ子曰：仁遠(yuǎn)乎哉？我欲仁，斯仁至矣。chénsībàiwènzhāogōngzhīlǐhūkǒngzǐyuēzhīlǐkǒngzǐ陳司敗問：昭公知禮乎？孔子曰：知禮。孔子tuìyīwūmǎqīérjìnzhīyuēwúwénjūnzǐbùdǎngjūnzǐyì退。揖巫馬期而進(jìn)之曰：吾聞君子不黨，君子亦dǎnghūjūnqǔyúwúwéitóngxìngwèizhīwúmèngzǐjūnérzhīlǐ黨乎？君取于吳，為同姓，謂之吳孟子。君而知禮，shúbùzhīlǐwūmǎqīyǐgàozǐyuēqiūyěxìnggǒuyǒuguò孰不知禮！巫馬期以告。子曰：丘也幸，茍有過，rénbìzhīzhī人必知之。zǐyǔréngēérshànbìshǐfǎnzhīérhòuhèzhī子與人歌而善，必使反之，而后和之。zǐyuēwénmòwúyóurényěgōngxíngjūnzǐzéwúwèizhīyǒudé子曰：文，莫吾猶人也，躬行君子，那么吾未之有得。zǐyuēruòshèngyǔrénzéwúqǐgǎnyìwéizhībúyànhuì子曰：假設(shè)圣與仁，那么吾豈敢，抑為之不厭，誨rénbújuànzékěwèiyúněryǐyǐgōngxīhuáyuēzhèngwéidìzǐ人不倦，那么可謂云爾已矣。公西華曰：正唯弟子bùnéngxuéyě不能學(xué)也。zǐjíbìngzǐlùqǐngdǎozǐyuēyǒuzhūzǐlùduìyuēyǒu子疾病，子路請(qǐng)禱。子曰：有諸？子路對(duì)曰：有zhīlěiyuēdǎoěryúshàngxiàshénqízǐyuēqiūzhīdǎojiǔyǐ之，誄曰：禱爾于上下神祇。子曰：丘之禱久矣。zǐyuēshēzébúxùnjiǎnzégùyǔqíbúxùnyěnìnggù子曰：奢那么不遜，儉那么固；與其不遜也，寧固。第八章論語泰伯篇zǐyuētàibóqíkěwèizhìdéyěyǐyǐsānyǐtiānxiàràng子曰：泰伯其可謂至德也已矣，三以天下讓，mínwúdéérchēngyān民無得而稱焉。zǐyuēgōngérwúlǐzéláoshènérwúlǐzéxǐyǒngérwú子曰：恭而無禮那么勞，慎而無禮那么葸，勇而無lǐzéluànzhíérwúlǐzéjiǎojūnzǐdǔyúqīnzémínxīngyú禮那么亂，直而無禮那么絞。君子篤于親，那么民興于réngùjiùbùyízémínbùtōu仁。故舊不遺，那么民不偷。zēngzǐyǒujízhàoméndìzǐyuēqǐyǔzúqǐyǔshǒushī曾子有疾，召門弟子曰：?jiǎn)⒂枳悖瑔⒂枋帧Ｔ妝únzhànzhànjīngjīngrúlínshēnyuānrúlǚbóbīngérjīnérhòu云：戰(zhàn)戰(zhàn)兢兢，如臨深淵，如履薄冰。而今而后，wúzhīmiǎnfúxiǎozǐ吾知免夫，小子。zēngzǐyǒujímèngjìngzǐwènzhīzēngzǐyányuēniǎozhījiāngsǐ曾子有疾，孟敬子問之。曾子言曰：鳥之將死，qímíngyěāirénzhījiāngsǐqíyányěshànjūnzǐsuǒguìhūdào其鳴也哀。人之將死，其言也善。君子所貴乎道zhěsāndòngróngmàosīyuǎnbàomànyǐzhèngyánsèsījìnxìnyǐ者三：動(dòng)容貌，斯遠(yuǎn)暴慢矣；正顏色，斯近信矣；chūcíqìsīyuǎnbǐbèiyǐbiāndòuzhīshìzéyǒusīcún出辭氣，斯遠(yuǎn)鄙倍矣。籩豆之事，那么有司存。zēngzǐyuēyǐnéngwènyúbùnéngyǐduōwènyúguǎyǒuruòwú曾子曰：以能問于不能；以多問于寡；有假設(shè)無，shíruòxūfànérbùjiàoxīzhěwúyǒuchángcóngshìyúsīyǐ實(shí)假設(shè)虛，犯而不校；昔者吾友嘗從事于斯矣。zēngzǐyuēkěyǐtuōliùchǐzhīgūkěyǐjìbǎilǐzhīmìng曾子曰：可以托六尺之孤，可以寄百里之命，líndàjiéérbùkěduóyějūnzǐrényújūnzǐrényě臨大節(jié)，而不可奪也；君子人歟？君子人也。zēngzǐyuēshìbùkěyǐbùhóngyìrènzhòngérdàoyuǎnrényǐ曾子曰：士不可以不弘毅，任重而道遠(yuǎn)，仁以wéijǐrènbùyìzhònghūsǐérhòuyǐbùyìyuǎnhū為己任，不亦重乎。死而后已，不亦遠(yuǎn)乎。zǐyuēxīngyúshīlìyúlǐchéngyúyuè子曰：興于詩，立于禮，成于樂。zǐyuēmínkěshǐyóuzhībùkěshǐzhīzhī子曰：民可使由之，不可使知之。èyīfuérzhìměihūfúmiǎnbēigōngshìérjìnlìhūgōuxù惡衣服而致美乎黻冕，卑宮室而盡力乎溝洫；yǔwúwújiànrányǐ禹，吾無間然矣。zàiqiánhūyānzàihòufūzǐxúnxúnránshànyòurénbówǒyǐwén在前，忽焉在后。夫子循循然善誘人。博我以文，yuēwǒyǐlǐyùbàbùnéngjìjiéwúcáirúyǒusuǒlìzhuóěr約我以禮。欲罷不能，既竭吾才，如有所立卓爾。suīyùcóngzhīmòyóuyěyǐ雖欲從之，末由也已。zǐjíbìngzǐlùshǐménrénwéichénbìngjiānyuējiǔyǐzāi子疾病，子路使門人為臣。病間，曰：久矣哉，yóuzhīxíngzhàyěwúchénérwéiyǒuchénwúshuíqīqītiānhū由之行詐也，無臣而為有臣。吾誰欺。欺天乎。qiěyǔyǔqísǐyúchénzhīshǒuyěwúnìngsǐyúèrsānzǐzhī且予與其死于臣之手也，無寧死于二三子之shǒuhūqiěyǔzòngbùdédàzàngyǔsǐyúdàolùhū手乎？且予縱不得大葬，予死于道路乎？zǐgòngyuēyǒuměiyùyúsīyùndúércángzhūqiúshàngǔér子貢曰：有美玉于斯，韞犢而藏諸。求善賈而gūzhūzǐyuēgūzhīzāigūzhīzāiwǒdàigǔzhěyě沽諸。子曰：沽之哉，沽之哉，我待賈者也。zǐyùjūjiǔyíhuòyuēlòurúzhīhézǐyuējūnzǐjū子欲居九夷，或曰：陋，如之何？子曰：君子居zhīhélòuzhīyǒu之，何陋之有！zǐyuēwúzìwèifǎnlǔránhòuyuèzhèngyǎsònggèdéqísuǒ子曰：吾自衛(wèi)反魯，然后樂正，雅頌各得其所。zǐyuēchūzéshìgōngqīngrùzéshìfùxiōngsāngshìbùgǎnbù子曰：出那么事公卿，入那么事父兄，喪事不敢不miǎnbúwéijiǔkùnhéyǒuyúwǒzāi勉，不為酒困，何有于我哉。zǐzàichuānshàngyuēshìzhěrúsīfúbùshězhòuyè子在川上，曰：逝者如斯夫！不舍晝夜。zǐyuēwúwèijiànhàodérúhàosèzhěyě子曰：吾未見好德如好色者也。zǐyuēpìrúwéishānwèichéngyìkuìzhǐwúzhǐyěpìrú子曰：譬如為山，未成一簣，止，吾止也；譬如píngdìsuīfùyìkuìjìnwúwǎngyě平地，雖覆一簣，進(jìn)，吾往也。zǐyuēyùzhīérbùduòzhěqíhuíyěyú子曰：語之而不惰者，其回也歟。zǐwèiyányuānyuēxīhūwújiànqíjìnyěwèijiànqízhǐyě子謂顏淵曰：惜乎。吾見其進(jìn)也，未見其止也。zǐyuēmiáoérbúxiùzhěyǒuyǐfúxiùérbùshízhěyǒuyǐfú子曰：苗而不秀者有矣夫，秀而不實(shí)者有矣夫。zǐyuēhòushēngkěwèiyānzhīláizhězhībùrújīnyěsìshí子曰：后生可畏，焉知來者之不如今也；四十第十章論語鄉(xiāng)黨篇kǒngzǐyúxiāngdǎngxúnxúnrúyěsìbùnéngyánzhěqízàizōngmiàocháo孔子于鄉(xiāng)黨，恂恂如也，似不能言者。其在宗廟朝tíngbiànbiànyánwéijǐněr廷，便便言，唯謹(jǐn)爾。cháoyǔxiàdàfūyánkǎnkǎnrúyěyǔshàngdàfūyányínyínrúyě朝，與下大夫言，侃侃如也；與上大夫言，誾誾如也。jūnzàicùjírúyěyǔyǔrúyě君在，踧踖如也，與與如也。jūnzhàoshǐbìnsèbórúyězújuérúyěyīsuǒyǔlìzuǒyòushǒu君召使擯，色勃如也，足躩如也；揖所與立，左右手，yīqiánhòuchānrúyěqūjìnyìrúyěbīntuìbìfùmìngyuēbīnbú衣前后，襜如也；趨進(jìn)，翼如也；賓退，必復(fù)命，曰：賓不gùyǐ顧矣。rùgōngménjūgōngrúyěrúbùrónglìbùzhōngménhángbùlǚyù入公門，鞠躬如也，如不容。立不中門，行不履閾。guòwèisèbórúyězújuérúyěqíyánsìbùzúzhěshèqíshēngtáng過位，色勃如也，足躩如也，其言似缺乏者。攝齊升堂，jūgōngrúyěbǐngqìsìbùxīzhěchūjiàngyīděngchěngyánsèyíyí鞠躬如也，屏氣似不息者。出，降一等，逞顏色，怡怡rúyěmòjiēqūjìnyìrúyěfùqíwèicùjírúyě如也。沒階，趨進(jìn)，翼如也。復(fù)其位，踧踖如也。zhíguījūgōngrúyěrúbùshèngshàngrúyīxiàrúshòubórúzhànsè執(zhí)圭，鞠躬如也，如

不勝。上如揖，下如授，勃如戰(zhàn)色，zúsùsùrúyǒuxúnxiǎnglǐyǒuróngsèsīdíyúyúrúyě足

蹜蹜如胡循。享禮，有

容色。私覿，愉愉如也。jūnzǐbùyǐgànzōushìhóngzǐbùyǐwéixièfúdāngshǔzhěnzhǐxì君子不以紺緅飾，紅紫不以為褻服。當(dāng)暑，袗絺绤，bìbiǎoérchūzhīzīyīgāoqiúsùyīníqiúhuángyīhúqiúxièqiúcháng必表而出之。緇衣羔裘，素衣麑裘，黃衣狐裘。褻裘長(zhǎng)，duǎnyòumèibìyǒuqǐnyīchángyìshēnyòubànhúhézhīhòuyǐjūqùsāng短右袂。必有寢衣，長(zhǎng)一身有半。狐貉之厚以居。去喪，wúsuǒbùpèifēiwéishangbìshāizhīgāoqiúxuánguànbùyǐdiàojíyuè無所不佩。非帷裳，必殺之。羔裘玄冠，不以吊。吉月，bìcháofúércháo必朝服而朝。zhāibìyǒumíngyībùzhāibìbiànshíjūbìqiānzuò齊，必有明衣，布。齊必變食，居必遷坐。shíbúyànjīngkuàibúyànxìshíyìérhéyúněiérròubàibùshí食不厭精，膾不厭細(xì)。食饐而餲，魚餒而肉敗不食，sèèbùshíxiùèbùshíshīrènbùshíbùshíbùshígēbúzhèngbù色惡不食，嗅惡不食，失飪不食，不時(shí)不食。割不正不第十一章論語先進(jìn)篇zǐyuēxiānjìnyúlǐyuèyěrényěhòujìnyúlǐyuèjūnzǐyě子曰：先進(jìn)于禮樂，野人也；后進(jìn)于禮樂，君子也。rúyòngzhīzéwúcóngxiānjìn如用之，那么吾從先進(jìn)。zǐyuēcóngwǒyúchéncàizhějiēbùjíményědéxíngyányuānmǐng子曰：從我于陳蔡者，皆不及門也。德行：顏淵、閔zǐqiānrǎnbóniúzhònggōngyányǔzǎiwǒzǐgòngzhèngshìrǎnyǒujìlù子騫、冉伯牛、仲弓；言語：宰我、子貢；政事：冉有、季路；wénxuézǐyóuzǐxià文學(xué):子游、子夏。zǐyuēhuíyěfēizhùwǒzhěyěyúwúyánwúsuǒbúyuè子曰：回也，非助我者也，于吾言無所不悅。zǐyuēxiàozāimǐngzǐqiānrénbújiànyúqífùmǔkūndìzhīyán子曰：孝哉閔子騫，人不閑于其父母昆弟之言。nánróngsānfùbáiguīkǒngzǐyǐqíxiōngzhīzǐqìzhī南容三復(fù)白圭，孔子以其兄之子妻之。jìkāngzǐwèndìzǐshúwéihàoxuékǒngzǐduìyuēyǒuyánhuízhěhào季康子問：弟子孰為好學(xué)？孔子對(duì)曰：有顏回者好xuébúxìngduǎnmìngsǐyǐjīnyězéwú學(xué)，不幸短命死矣，今也那么亡。yányuānsǐyánlùqǐngzǐzhīchēyǐwéizhīguǒzǐyuēcáibùcái顏淵死，顏路請(qǐng)子之車以為之槨。子曰：才不才，yìgèyánqízǐyělǐyěsǐyǒuguānérwúguǒwúbùtúxíngyǐwéi亦各言其子也。鯉也死，有棺而無槨。吾不徒行以為zhīguǒyǐwúcóngdàfūzhīhòubùkětúxíngyě之槨。以吾從大夫之后，不可徒行也。yányuānsǐzǐyuēyītiānsàngyǔtiānsàngyǔ顏淵死，子曰：噫，天喪予，天喪予。yányuānsǐzǐkūzhītòngcóngzhěyuēzǐtòngyǐyuēyǒutònghū顏淵死，子哭之慟。從者曰：子慟矣。曰：有慟乎。fēifúrénzhīwéitòngérshuíwéi非夫人之為慟，而誰為？yányuānsǐménrényùhòuzàngzhīzǐyuēbùkěménrénhòuzàngzhī顏淵死，門人欲厚葬之。子曰：不可。門人厚葬之。zǐyuēhuíyěshìyǔyóufùyěyǔbùdéshìyóuzǐyěfēiwǒyě子曰：回也，視予猶父也，予不得視猶子也，非我也，fúèrsānzǐyě夫二三子也。jìlùwènshìguǐshénzǐyuēwèinéngshìrényānnéngshìguǐyuēgǎn季路問事鬼神。子曰：未能事人，焉能事鬼。曰：敢wènsǐyuēwèizhīshēngyānzhīsǐ問死。曰：未知生，焉知死。mǐnzǐshìcèyínyínrúyězǐlùhànghàngrúyěrǎnyǒuzǐgòng閔子侍側(cè)，誾誾如也；子路，行行如也；冉有子貢，kǎnkǎnrúyězǐlèyuēruòyóuyěbùdéqísǐrán侃侃如也。子樂，曰：假設(shè)由也，不得其死然。yúzǐyuēshìfùyǔjūnyìbúcóngyě歟？子曰：弒父與君，亦不從也。zǐlùshǐzǐgāowéibìzǎizǐyuēzéifúrénzhīzǐzǐlùyuē子路使子羔為費(fèi)宰。子曰：賊夫人之子。子路曰：yǒumínrényānyǒushèjìyānhébìdúshūránhòuwéixuézǐyuēshì有民人焉，有社稷焉，何必讀書，然后為學(xué)。子曰：是gùèfúnìngzhě故惡夫佞者。zǐlùzēngxīrǎnyǒugōngxīhuáshìzuòzǐyuēyǐwúyīrìzhǎng子路、曾皙、冉有、公西華侍坐。子曰：以吾一日長(zhǎng)hūěrwúwúyǐyějūzéyuēbúwúzhīyěrúhuòzhīěrzéhé乎爾，毋吾以也。居那么曰：不吾知也。如或知爾，那么何yǐzāizǐlùlǜěrérduìyuēqiānshèngzhīguóshèhū以哉？子路率爾而對(duì)曰：千乘之國(guó)，攝乎dàguózhījiānjiāzhīyǐshīlǚyīnzhīyǐjījǐnyóuyěwéizhībǐjí大國(guó)之間，加之以師旅，因之以饑饉。由也為之，比及sānniánkěshǐyǒuyǒngqiězhīfāngyě三年，可使有勇，且知方也。gǔjiēyǒusǐmínwúxìnbúlì古皆有死，民無信不立。jízǐchéngyuējūnzǐzhìéryǐyǐhéyǐwénwéizǐgòng棘子成曰：君子質(zhì)而已矣，何以文為？子貢yuēxīhūfūzǐzhīshuōjūnzǐyěsìbùjíshéwényóuzhìyě曰：惜乎，夫子之說君子也，駟不及舌。文猶質(zhì)也，zhìyóuwényěhǔbàozhīkuòyóuquǎnyángzhīkuò質(zhì)猶文也，虎豹之鞹，猶犬羊之鞹。āigōngwènyúyǒuruòyuēniánjīyòngbùzúrúzhīhéyǒu哀公問于有假設(shè)曰：年饑，用缺乏，如之何？有ruòduìyuēhéchèhūyuēèrwúyóubùzúrúzhīhéqíchè假設(shè)對(duì)曰：盍徹乎。曰：二，吾猶不足，如之何其徹yěduìyuēbǎixìngzújūnshúyǔbùzúbǎixìngbùzújūnshú也？對(duì)曰：百姓足，君孰與缺乏。百姓缺乏，君孰yǔzúzǐzhāngwènchóngdébiànhuòzǐyuēzhǔzhōngxìnxǐyìchóng與足。子張問崇德辨惑，子曰：主忠信，徙義，崇déyěàizhīyùqíshēngwùzhīyùqísǐjìyùqíshēngyòuyù德也。愛之欲其生，惡之欲其死，既欲其生，又欲qísǐshìhuòyěchéngbùyǐfùyìzhīyǐyì其死，是惑也。誠(chéng)不以富，亦祇以異。qíjǐnggōngwènzhèngyúkǒngzǐkǒngzǐduìyuējūnjūnchénchén齊景公問政于孔子，孔子對(duì)曰：君君，臣臣，fùfùzǐzǐgōngyuēshànzāixìnrújūnbùjūnchénbùchén父父，子子。公曰：善哉。信如君不君，臣不臣，fùbùfùzǐbùzǐsuīyǒusùwúdéérshízhū父不父，子不子。雖有粟，吾得而食諸？zǐyuēpiànyánkěyǐzhéyùzhěqíyóuyěyúzǐlùwúsùnuò子曰：片言可以折獄者,其由也歟。子路無宿諾。zǐyuētīngsòngwúyóurényěbìyěshǐwúsònghū子曰：聽訟，吾猶人也。必也使無訟乎。zǐzhāngwènzhèngzǐyuējūzhīwújuànxíngzhīyǐzhōng子張問政，子曰：居之無倦，行之以忠。zǐyuēbóxuéyúwényuēzhīyǐlǐyìkěyǐfúpànyǐfú子曰：博學(xué)于文，約之以禮，亦可以弗畔矣夫。zǐyuējūnzǐchéngrénzhīměibùchéngrénzhīèxiǎorénfǎnshì子曰：君子成人之美，不成人之惡。小人反是。jìkāngzǐwènzhèngyúkǒngzǐkǒngzǐduìyuēzhèngzhězhèngyě季康子問政于孔子，孔子對(duì)曰：政者正也。zǐshuàiyǐzhèngshúgǎnbúzhèng子帥以正，孰敢不正。jìkāngzǐhuàndàowènyúkǒngzǐkǒngzǐduìyuēgǒuzǐzhībú季康子患盜，問于孔子。孔子對(duì)曰：茍子之不yùsuīshǎngzhībúqiè欲，雖賞之不竊.jìkāngzǐwènzhèngyúkǒngzǐyuērúshāwúdàoyǐjiùyǒu季康子問政于孔子曰：如殺無道，以就有論語子路篇zǐlùwènzhèngzǐyuēxiānzhīláozhīqǐngyìyuēwújuàn子路問政，子曰：先之勞之。請(qǐng)益，曰：無倦。zhònggōngwéijìshìzǎiwènzhèngzǐyuēxiānyǒusīshèxiǎoguò仲弓為季氏宰，問政。子曰：先有司，赦小過，jǔxiáncáiyuēyānzhīxiáncáiérjǔzhīyuējǔěrsuǒzhīěr舉賢才。曰：焉知賢才而舉之？曰：舉爾所知。爾suǒbùzhīrénqíshězhū所不知，人其舍諸。zǐlùyuēwèijūndàizǐérwéizhèngzǐjiāngxīxiānzǐyuē子路曰：衛(wèi)君待子而為政，子將奚先？子曰：bìyězhèngmínghūzǐlùyuēyǒushìzāizǐzhīyūyěxīqízhèng必也正名乎。子路曰：有是哉。子之迂也。奚其正。zǐyuēyězāiyóuyějūnzǐyúqísuǒbùzhīgàiquērúyě子曰：野哉，由也。君子于其所不知，蓋闕如也。míngbúzhèngzéyánbúshùnyánbúshùnzéshìbùchéngshìbùchéng名不正，那么言不順。言不順，那么事不成。事不成，zélǐyuèbùxīnglǐyuèbùxīngzéxíngfábùzhòngxíngfábùzhòng那么禮樂不興。禮樂不興，那么刑罰不中。刑罰不中，zémínwúsuǒcuòshǒuzúgùjūnzǐmíngzhībìkěyányěyánzhī那么民無所措手足。故君子名之必可言也，言之bìkěxíngyějūnzǐyúqíyánwúsuǒgǒuéryǐyǐ必可行也。君子于其言，無所茍而已矣。fánchíqǐngxuéjiàzǐyuēwúbùrúlǎonóngqǐngxuéwéipǔ樊遲請(qǐng)學(xué)稼，子曰：吾不如老農(nóng)；請(qǐng)學(xué)為圃，yuēwúbùrúlǎopǔfánchíchūzǐyuēxiǎorénzāifánxūyě曰：吾不如老圃。樊遲出，子曰：小人哉。樊須也。shànghàolǐzémínmògǎnbújìngshànghàoyìzémínmògǎnbùfú上好禮，那么民莫敢不敬；上好義，那么民莫敢不服。shànghàoxìnzémínmògǎnbúyòngqíngfúrúshìzésìfāngzhīmín上好信，那么民莫敢不用情。夫如是，那么四方之民，qiǎngfùqízǐérzhìyǐyānyòngjià襁負(fù)其子而至矣，焉用稼。zǐyuēsòngshīsānbǎishòuzhīyǐzhèngbùdáshǐyúsìfāng子曰：誦詩三百，授之以政，不達(dá)。使于四方，bùnéngzhuānduìsuīduōyìxīyǐwéi不能專對(duì)。雖多，亦奚以為。zǐyuēqíshēnzhèngbùlìngérxíngqíshēnbúzhèngsuīlìngbùcóng子曰：其身正，不令而行；其身不正，雖令不從。zǐyuēlǔwèizhīzhèngxiōngdìyě子曰：魯衛(wèi)之政，兄弟也。zǐwèiwèigōngzǐjīngshànjūshìshǐyǒuyuēgǒuhéyǐ子謂衛(wèi)公子荊，善居室。始有，曰：茍合矣；yuēwúdǎngzhīzhízhěyìyúshìfùwèizǐyǐnzǐwèifùyǐn曰：吾黨之直者異于是。父為子隱，子為父隱，zhízàiqízhōngyǐ直在其中矣。fánchíwènrénzǐyuējūchǔgōngzhíshìjìngyǔrénzhōng樊遲問仁，子曰：居處恭，執(zhí)事敬，與人忠；suīzhīyídíbùkěqìyě雖之夷狄，不可棄也。zǐgòngwènyuēhérúsīkěwèizhīshìyǐzǐyuēxíngjǐyǒu子貢問曰：何如斯可謂之士矣。子曰：行己有chǐshǐyúsìfāngbùrǔjūnmìngkěwèishìyǐyuēgǎnwènqí恥，使于四方，不辱君命，可謂士矣。曰：敢問其cìyuēzōngzúchēngxiàoyānxiāngdǎngchēngtìyānyuēgǎnwènqícì次，曰：宗族稱孝焉，鄉(xiāng)黨稱悌焉。曰：敢問其次。yuēyánbìxìnxíngbìguǒkēngkēngránxiǎorénzāiyìyìkěyǐwéi曰：言必信，行必果，硁硁然小人哉，抑亦可以為cìyǐyuējīnzhīcóngzhèngzhěhérúzǐyuēyīdòushāozhīrén次矣。曰：今之從政者何如？子曰：噫！斗筲之人，hézúsuànyě何足算也。zǐyuēbùdézhōngxíngéryǔzhībìyěkuángjuànhūkuángzhějìn子曰：不得中行而與之，必也狂狷乎。狂者進(jìn)qǔjuànzhěyǒusuǒbùwéiyě取，狷者有所不為也。zǐyuēnánrényǒuyányuērénérwúhéngbùkěyǐzuòwū子曰：南人有言曰：人而無恒，不可以作巫yīshànfúbùhéngqídéhuòchéngzhīxiūzǐyuēbùzhānéryǐ醫(yī)。善夫，不恒其德，或承之羞。子曰：不占而已yǐ矣。zǐyuējūnzǐhéérbùtóngxiǎoréntóngérbùhé子曰：君子和而不同，小人同而不和。zǐgòngwènyuēxiāngrénjiēhàozhīhérúzǐyuēwèikěyě子貢問曰：鄉(xiāng)人皆好之，何如？子曰：未可也。xiāngrénjiēwùzhīhérúzǐyuēwèikěyěbùrúxiāngrénzhī鄉(xiāng)人皆惡之，何如？子曰：未可也，不如鄉(xiāng)人之shànzhěhàozhīqíbúshànzhěwùzhī善者好之，其不善者惡之。zǐyuējūnzǐyìshìérnányuèyěyuèzhībùyǐdàobùyuè子曰：君子易事而難悅也，悅之不以道，不悅yějíqíshǐrényěqìzhīxiǎorénnánshìéryìyuèyěyuèzhī也。及其使人也，器之。小人難事而易悅也，悅之suībùyǐdàoyuèyějíqíshǐrényěqiúbèiyān雖不以道，悅也。及其使人也，求備焉。zǐyuējūnzǐtàiérbùjiāoxiǎorénjiāoérbútài子曰：君子泰而不驕，小人驕而不泰。論語憲問篇xiànwènchǐzǐyuēbāngyǒudàogǔbāngwúdàogǔchǐyě憲問恥，子曰：邦有道，谷。邦無道，谷，恥也。kèfáyuànyùbùxíngyānkěyǐwéirényǐzǐyuēkěyǐwéi克、伐、怨、欲不行焉，可以為仁矣。子曰：可以為nányǐrénzéwúbùzhīyě難矣，仁那么吾不知也。zǐyuēshìérhuáijūbùzúyǐwéishìyǐ子曰：士而懷居，缺乏以為士矣。zǐyuēbāngyǒudàowēiyánwēixíngbāngwúdàowēixíngyánxùn子曰：邦有道，危言、危行；邦無道，危行、言遜。zǐyuēyǒudézhěbìyǒuyányǒuyánzhěbúbìyǒudérénzhě子曰：有德者必有言，有言者不必有德。仁者bìyǒuyǒngyǒngzhěbúbìyǒurén必有勇，勇者不必有仁。nángōngshìwènyúkǒngzǐyuēyìshànshèàodàngzhōujùbùdé南宮適問于孔子曰：羿善射，奡蕩舟，俱不得qísǐrányǔjìgōngjiàéryǒutiānxiàfūzǐbùdánángōngshì其死然。禹稷躬稼而有天下。夫子不答。南宮適chūzǐyuējūnzǐzāiruòrénshàngdézāiruòrén出。子曰：君子哉！假設(shè)人。尚德哉！假設(shè)人。zǐyuējūnzǐérbùrénzhěyǒuyǐfúwèiyǒuxiǎorénérrén子曰：君子而不仁者有矣夫，未有小人而仁zhěyě者也。zǐyuēàizhīnéngwùláohūzhōngyānnéngwùhuìhū子曰：愛之能勿勞乎？忠焉能勿誨乎？zǐyuēwéimìngbìchéncǎochuàngzhīshìshūtǎolùnzhīxíngrén子曰：為命，裨諶草創(chuàng)之，世叔討論之，行人zǐyǔxiūshìzhīdōnglǐzichǎnrùnsèzhī子羽修飾之，東里子產(chǎn)潤(rùn)色之。huòwènzǐchǎnzǐyuēhuìrényěwènzǐxīyuēbǐzāibǐ或問子產(chǎn)，子曰：惠人也。問子西。曰：彼哉彼zāiwènguǎnzhòngyuērényěduóbóshìpiányìsānbǎifànshūshí哉。問管仲，曰：仁也。奪伯氏駢邑三百，飯疏食，méichǐwúyuànyán沒齒無怨言。zǐyuēpínérwúyuànnánfùérwújiāoyì子曰：貧而無怨難，富而無驕易。zǐyuēmènggōngchuòwéizhàowèilǎozéyōubùkěyǐwéiténgxu